Eind 2022 ben ik afgereisd naar Boquete – Panama om de omgeving te verkennen waar Kris en Lisanne spoorloos verdwenen zijn. Hun verdwijning kwam in april 2014 in het nieuws waarbij mijn intuïtie meteen zei ‘Er klopt iets niet’. Vanaf dat moment was mijn interesse gewekt en bleef ik de zaak volgen. Ongelooflijk hoeveel er over is geschreven, gevlogd, op Youtube uitgebracht, Podcasts ingesproken en meer. Er is veel onderzocht en nog meer gespeculeerd maar voor mij bleef er steeds een aspect onbesproken. Er zou wel eens een grote organisatie mee gemoeid kunnen zijn. Zo groot dat we het haast niet zien. Als dit zo is dan zijn er altijd clous aanwezig die de organisatie achterlaat om zich kenbaar te maken aan diegenen die ermee te maken hebben. In de reguliere media kwam ik al veel herkenbaars tegen en ook online onderzoek liet al veel aanwezigheid zien. Afreizen naar Boquete zou me nog veel meer vertellen was mijn gedachte. Ik heb er een reisverslag van gemaakt waarin ik de meest oppervlakkige clous naar voren laat komen. Wanneer je dit naast de bevindingen plaatst van de reguliere onderzoeken dan wordt als snel duidelijk dat veel grote vraagtekens en doodlopende eindjes een mogelijk logische verklaring krijgen.
Wanneer je interesse gewekt is en je wilt er meer over lezen kun je hieronder het reisverslag lezen.
Johan Verhoeven – Oisterwijk – NEDERLAND
M + 31 6 22892024
Oktober-November 2022- Om niet te vergeten Reisverslag naar Boquete – Panama
De plaats waar Kris Kremers en Lisanne Froon in 2014 verdwenen
Wat je nu gaat lezen is een niet alledaagse benadering van de onopgeloste verdwijningszaak van Kris Kremers (21) en Lisanne Froon (22). Vanaf 1 april 2014 zijn Kris en Lisanne vermist in Boquete – Panama. Het ligt niet in mijn bedoeling om de eindeloze informatie en misinformatie op te sommen maar een aantal opvallende voorvallen en symbolieken zijn toch nader het noemen waard. Het is een persoonlijk verhaal waar aan de hand van synchroniciteiten feitelijkheden naar voren komen. Meestal erg duidelijk en een enkele keer onwaarschijnlijk maar niet te negeren.
De beschrijvingen welke zich voordoen rondom de verdwijning van Kris en Lisanne in Boquete zijn nauwelijks te bewijzen maar wel volledig te motiveren, hoe onwaarschijnlijk het soms kan overkomen, zeker als je er voor de eerste maal mee geconfronteerd wordt. Het heeft een groot voordeel om met een open vizier en zonder vooroordeel verder te lezen. De wetenschap met de huidige onderzoeksmethoden weten de meeste zaken te verklaren maar soms is het nodig om ook met andere ogen te kijken.
Symbolen zijn de vroegste vorm van communicatie en ze vertellen zoveel meer dan wat alleen de vorm, kleur of betekenis die wij er aan geven voorstellen. Zeker in combinatie met de omgeving en andere symbolen vertellen ze vaak een heel verhaal en brengen zelfs emoties in de mens naar boven. Zowel aan de positieve als aan de negatieve kant, bewust en onbewust. Dit geeft meteen al aan dat het op ons zelfbewustzijn inwerkt en dat is hetgeen wat ons mensen differentieert van de dieren. In een ander artikel ga ik hier dieper op in maar voor nu is he voldoende om te weten dat bij de huidige mens het bewustzijn een kentering heeft gekend op het moment wat beschreven is in Genesis 3 : 22.
3 2 2
Dit getal zal een belangrijk symbool blijken te zijn. Zie het ook als symbool en niet direct als getal. 3 2 2 kan ook 2 2 3 zijn of SSE Of gespiegeld als 553.
In de dagelijkse media komt dit veelvuldig terug en heeft een belangrijke boodschap te communiceren voor degenen die van de betekenis op de hoogte zijn (ingewijden). Dit moment is niet zomaar willekeurig gekozen en beschreven. Het is een beschrijving van een moment dat er een interventie plaatsvond op aarde waarbij de aardas vermoedelijk de huidige scheefstand kreeg. Vanaf dit moment zijn we onze vroegste geschiedenis gaan optekenen, kenden we op aarde voortaan seizoenen en was er maan- en de zonverering. De mens wist vanaf dit moment hoe met vuur om te gaan en er wapens uit te smeden, vanaf nu werd voedsel warm bereidt, bescherming tegen de elementen was noodzakelijk door de naakte huid en maakte plengoffers deel uit van het leven. Er was vanaf nu kennis van goed en kwaad.
Wat hier staat beschreven is een hele compacte opsomming van de geschriften waarop de lering zijn geschoeid van veel genootschappen. Deze geno(o)tschappen hebben veel invloed over de hele wereld en er is zoveel over geschreven en zoveel nog onbeschreven dat ik dit nooit volledig kan verwoorden. Niet dat de genootschappen allen even machtig zijn of even omvangrijk maar voor de leesbaarheid noem ik ze, zonder volledig te zijn, onder een noemer Niet-zichtbare-machthebbers met een zichtbare uitvoerende tak waarvan de meest bekende de Vrijmetselaars zijn. Belangrijk te onthouden is dat de leringen op de geschiedenis gestoeld zijn van het oude Nubië. Egypte, Farao’s, zon, maan, hiernamaals, demonen, de vier elementen aarde, water, vuur en lucht, het vijfde element aether, Mithraïsme, Keltische kalender en kennis van de constellaties zijn elementen die veelvuldig terugkomen. We zullen ondervinden dat veel van deze beschouwingen zich rondom de verdwijning van Kris en Lisanne openbaren.
Toen de berichtgeving mij bereikte op 1 april 2014 dat er twee jonge Nederlandse meiden vermist waren in de jungle van Boquete in Panama was dat groot nieuws in Nederland wat al snel wereldnieuws werd en tot op de dag van vandaag zou blijven. Zo groot in het nieuws; daar moest haast iets mee zijn! Mijn verscherpte blik was geactiveerd omtrent Kris en Lisanne. Er werden veel artikelen gepubliceerd en ook op tv was er veel aandacht voor de vermissing. Nu weten we dat de msm niet altijd de juiste informatie, desinformatie of volledige informatie deelt maar er is nog een factor en dat is dat de msm vaak ook occulte informatie deelt. Dit wordt niet gemakkelijk gezien maar voor insiders is er snel een herkenning in terug te vinden en dat geeft aan wie er mee gemoeid is en vaak ook waarom. Het is niet moeilijk te zien maar belangrijk is om de de verbanden tussen de boodschappen te leggen. Het zit hem erin om de juiste linken te combineren, dan komt er vanzelf een boodschap naar voren.
Toen ik de eerste radio- en krantenartikelen vernam had ik meteen een onheilspellend gevoel hierover. Er waren veel bemoeienissen, het werd groots uitgemeten en natuurlijk was er lichte paniek maar ook iets van sensatiezucht. Het viel al snel op dat er enkele dingen niet helemaal klopte en dat het verre van duidelijk was hoe en waarvandaan Kris en Lisanne naar toe zijn gegaan in de laatste uren. Voor mij is er ook een zekere overlap mogelijk met de vermissingszaak Tanja Groen. Na de tweede uitzending bij RTL Late Night pakte de verdwijningszaak me opnieuw en ben ik er op een andere manier naar gaan kijken. Vanaf dit moment heeft het me niet meer losgelaten.
Op de serie foto’s die gepubliceerd zijn van zowel de telefoons van Kris en Lisanne als van de Canoncamera is al veel over gezegd, gespeculeerd en er is gedegen onderzoek naar gedaan door experts. Toch is er een gevoel dat het niet helemaal zuiver is. Het meest in het oog springend was voor mij foto nummer 608, deze was namelijk gemaakt om 03,22 uur en daar moest haast iets mee zijn. Dit moest een aanwijzing bevatten. 3 2 2 komt niet voor niets voorbij. Op de donkere (flits)foto zie je weinig meer dan enkele lijnen die op bomen lijken in de nacht met op de voorgrond witte stipjes waarvan snel gedacht wordt dat het door de flitser oplichtende regendruppels zijn. Mijn eerste gedachte was meteen dat het orbs waren. Deze intelligente energiefenomenen komen op veel plaatsen voor en hebben vaak een boodschap te vertellen. Ze manifesteren zich op bijzonder positieve en vrolijke plaatsen maar kunnen ook voorkomen op plaatsen waar verdriet aanwezig is. Op de foto blijkt er een patroon te ontdekken in de manifestatie van de orbs. Het lijkt erg op de constellatie de Serpent, het 13e sterrenbeeld van de dierenriem.
Nu wil het zo zijn dat de rivier Culebra waar de twee jonge meiden volgens de media vermoedelijk in verdronken zijn een bijnaam heeft bij de plaatselijke bevolking met de naam de Serpent. De constellatie de Serpent laat zich zich spiegelen op het aardoppervlak en het grillige verloop van de waterstroming van rivier de Serpent blijkt erg veel overeenkomsten te hebben met de constellatie de Serpent. Bij nog nauwkeuriger kijken en bij reflecteren van de sterrenpunten in de rivier blijkt er een grote overeenkomst te zijn in de punten van de sterren in de constellatie en de locaties waar spullen van kris en Lisanne gevonden. Niet exact maar er is wel iets in te herkennen. Wanneer dit het enige zou zijn is het discutabel maar en komt nog veel meer bij. Zo veel zelfs dat je je gaat afvragen hoe het zo heeft kunnen lopen.
Zie hoe de Slangendrager met zijn linker voet op de schorpioen/kreeft staat. De kop van de slang in de vorm van een X.
We hebben een aantal opmerkelijke feiten voorbij zien komen. In volgorde van de clou’s zoals ze zich voordeden: – – De persberichten hadden veel, mogelijk verborgen, boodschappen opgenomen. – Foto 608 bevat het getal 3 2 2. – – Een nadere beschouwing van deze 3 2 2 foto bracht me tot orbs. – De orbs geven een constellatie weer – > Slangendrager, het 13e sterrenbeeld van de dierenriem.
Nu is onder de machthebbers op ons wereldtoneel een van de invloedrijkste de Rooms-Katholieke kerk met de hoofdzetel in Vaticaanstad. Vati-can betekend letterlijk de aanbidding van de slang. De slang speelt ook een hoofdrol in het Genesis verhaal 3:22. Deze biedt de giftige appel aan Eva aan waarna de mensheid in een slaaptoestand geraakte. Vaak zien we ook beeltenissen van Vrouwe Justitia die met haar linker voet een slang bedwingt, evenals Maria beeltenissen.
Door de constellatie de Serpent Caput over de rivier de Serpent te leggen valt op dat op de plaats waar de ster Unuk al Hay (de wereld in de macht van de oude slang). Op deze locatie is de linker schoen van Lisanne gevonden met de botjes er nog in en een stukje huid. Locatie en uitvoering zijn in overeenstemming met het verhaal Genesis 3:15
En Ik zal vijandschap teweegbrengen tussen u (de slang) en de vrouw,
en tussen uw nageslacht en haar Nageslacht;
Dat zal u de kop vermorzelen,
en u zult Het de hiel vermorzelen
Hercules/ophiuchus/Esculapius werd in de hiel gestoken door een giftige kreeft, toen hij de slang (Satan) bevocht.
Er wordt vijandschap gemaakt tussen het nageslacht van de slang, ofwel de duivel, en het nageslacht van Eva. Goed en kwaad. Het goede ter wille van het kwade.
In de media werd veel aandacht aan de verdwijningszaak besteed. In veel artikelen komen we zo vaak een symbolen tegen in de vorm van cijfer, letters, namen en data dat het opvalt.
Enkele opmerkelijke symbolen die voorbijkomen:
33 Botresten zijn gevonden. Gebleekt maar niet aangevreten. 33 – CC – Corpus Christi, het gehate getal binnen de Vrijmetselaarij, 33 normale graden binnen de Vrijmetselarij, 33 ruggenwervels die voor de treden van de Jacobsladder naar de hemel staan, Jezus werd 33 jaar, verrichtte 33 wonderen, Vader was 33 jaar toen hij Maria tot vrouw nam.
De kloof is 666 voet breed. Hoe kun je dit meten? Je kunt zeggen ongeveer 700 voet of 650 voet maar hoe meet je dit zo precies? Dat gaat niet en zo blijkt dat het belangrijk is dat het getal 666 in de msm genoemd wordt. Later blijkt ook de voet/feet terug te komen. Het getal van het Beest in de bijbel. Wat het precies betekend is niet met zekerheid bekend, wel dat er vaak naar verwezen wordt zoals 60 beenderen in de romp, 60 beenderen in de armen en 60 beenderen in de benen. 6 mensen beheren 99% van de rijkdommen, WWW ofwel de 6e letter van het Hebreeuwse alfabet – > 666. Koning Salomo ontvangt per jaar 666 talenten goud aan belasting. Een andere verklaring kan zijn dat het verwijst naar het moment van de interventie zoals beschreven in Genesis 3:22. Het moment dat de aardas niet meer de rechtstand kende maar een scheefstand van 23,4 graden en dat is ook hét moment waar bij de zonnecultussen naar verwezen wordt. Het verschil met de 90 graden hoek is 66,6 graden. Sinds die scheefstand is er ook een precessie van 25.920 jaar. Over 12 dierenriemen is dit 2160 jaar per dierenriem ofwel 6x6x6.
The Daily Beast is de enige die toegag had tot de foto’s van de camera en telefoons. 11 april was het laatste telefoonsignaal. Het 3 koppige Nederlandse onderzoeksteam heet Pan. Pan werd vaak met de duivel vergeleken, had bokkenpoten en horens en met zijn spiegel verblindde hij de mens. Verblinden ofwel een schijnwerkelijkheid voorhouden. Hij speelt de panfluit en is meestal met kleine kinderen en hun moeder omringd. 3 staartpunten van Venus (een daarvan is de zwarte steen van de Kaaba Moskee in Mekka), Trismegistus, drieëenheid, vork van Posseidon. Het track (3 miles) waar Kris en Lisanne voor het laatst gezien zijn heet Sendero El Pianista, het zwart-witte patroon van het schaakbord des levens. Dat de zaak nog altijd niet opgelost is en er niemand verantwoordelijk gesteld is doet denken aan Dont’t shoot the piano player. De bijnaam bij de locals van rivier Culebra (spinnensoort, slang) is de Serpent.
Zonverering: 31 maart-1 april was het nieuwe/donkere maan. Rosh Chodesh Nisan Joods Nieuwjaar (nieuwe maan?), schepping der wereld 3761 BC eerst Homo Sapiens Servus. Dit is een verwijzing naar de zonnecultus die met 3 2 2 beschreven staat. Pas in 1562 besliste Paus Gregorius dat de kalender gelijk moest lopen met de zon en vanaf dat moment begon het nieuwe jaar op 1 januari.
Naast alle informatie die die in blogs, vlogs, youtube, kranten en overige media verspreidt wordt is het hierboven genoemde aanvullende informatie. Niet eerder heb ik van iemand vernomen die de symboliek in het onderzoek betrekt. Voor mij is het overduidelijk dat er een plan aan ten grondslag zou kunnen liggen en als er inderdaad een plan geweest zou zijn dan moeten er nog meer aanwijzingen gevonden kunnen worden. Om dat verder te onderzoeken is er maar een mogelijkheid en dat is afreizen naar Boquete – Panama. Voor ik hier verder over schrijf geef ik eerst nog enkele verklaringen met steeds de leringen van de Farao’s/Vrijmetselaarij op de achtergrond.
Kris – Christus, de gezalfde, Lisanne – Ik zweer bij God en Anna. Lis (Lelie) Anne. Panama – Pan – Ama – > De liefde voor Pan
De hond welke mee zou zijn gelopen en zonder kris en Lisanne terugkwam van het Pianistatrail heet Azul. Azul woont aan het begin van het Pianistatrail bij het restaurant met een trisklion-logo (666) en Medusahoofd waaruit slangen komen. Azul is ook de naam van kleur nassaublauw, de naam van een berg Pedra Azul (Blue Rock) met een uitstulping genaamd Lizard Rock. Wellicht ook een verwijzing naar de diepblauwe Hope Diamond, het kroonjuweel van de Orde van het Gulden Vlies – wat een naam voor deze een exclusieve ridderorde. Het is volgens de eigenaar lang niet zeker dat de hond ook daadwerkelijk meegelopen is dus de het zou zomaar kunnen dat de naam Azul vooral opgenomen wordt in de media vanwege een diepere betekenis en niet om iets aan het verhaal van Kris en Lisanne toe te voegen voor niet ingewijden.
De hulporganisatie in Panama geeft ook een inkijkje dmv symboliek met het symbool 3 2 2.
Genesis 3:22. Alles is immers andersom dus 3:22 wordt dan 3×22 -> 66.
Het hoofd van Medusa met drie korenaars en drie 6’en – > 666.
Gids Plinio vertelde tijdens de trekking dat hij ook vrijwilligerswerk doet en honden en ook aangereden dieren opvangt. Een aangereden slang is door hem opgevangen en is een boa-constrictor die hij Eve genaamd heeft. Hmmm, hoe toevallig. Een slang met de naam Eva – > Genesis 3:22 verwijzing. Na een lange planning en nog langer wachten tot de maatregelen rondom de C-maatregelen weer afgezwakt waren werd het in oktober 2022 tijd om daadwerkelijk naar Panama af te reizen en het leven en omgeving van Boquete te gaan ontdekken en ervaren. Mijn doel van de reis was om de de rivier Culebra te bezoeken en de punten waar de spullen en botdelen gevonden zijn te bekijken, het Pianistatrail te lopen om te zien of je er kunt verdwalen, wegglijden zodat je nooit teruggevonden kunt worden en bekijken of je het trail gemakkelijk kunt lopen met weinig tot geen bergwandelervaring. Ook het risico van de jungle (de weersomstandigheden, gesteldheid van het trail, wilde grote roofdieren, slangen, vijandige locals, backpackers) wilde ik voor zover als mogelijk inschatten. Vanwege het natte seizoen was het wel een grote gok om nu te gaan maar na het lange wachten was het geduld op en ben ik vertrokken. Ik wilde het plan zoals ik het zie nalopen en de occulte en dus niet zomaar bewijsbare maar wel volledig motiveerbare feiten met eigen ogen zien en vastleggen. Wat ik nu al had aan extra informatie, wat via de gebruikelijke kanalen maar tussen de regels door geventileerd werd, moest er haast op duiden dat en nog veel meer te ontdekken was. Feiten die nooit volledig medegedeeld worden maar versplinterd alsof het een kruimelspoor is. Ik ga dit kruimelspoor hier proberen om te zetten in droge feiten die voldoen aan de occulte kennis. Het herontdekken van bestaande symbolen en verhalen. Een alternatieve vorm van een ontdekkingsreis, en zo voelde het ook.
Het aanvankelijke plan was om vanaf het Pianistatrail de coninental divide te crossen naar de oostkant van Bocas Del Toro (monding van de stier). Een treffende naam. Nu is het zo dat de grote verandering waarvan de bewustzijnsverandering beschreven staar in Genesis 3:22 is door een interventie van buitenaf veroorzaakt. Deze interventie zou afkomstig zijn van de eerste constellatie in de Babylonische zodiac Taurus the Bull met hun god Osiris en zijn vrouw Isis. Dat is waarom de constellatie Stier zo geadoreerd wordt. Wederom een verwijzing naar de zonnecultus. Belangrijk is de verwijzing naar het begin van de zonnecultuur en de daarmee synchroon lopende verandering van bewustzijn. Het gedachtegoed wat aan de mensen opgelegd wordt (niet of gedeeltelijk aan de overheersers) wordt symbolisch weergegeven met een slang. Denk weer aan Vrouwe Justitia die met de slang aan haar voeten en een weegschaal verbeeldt dat er evenwichtig moet worden omgegaan met het verschil tussen de gewone mensen en de mensen die er aan meewerken om voor de gewone mensen te beslissen. Mensen die het beste voor hebben met de aarde en de groep mensen die niet het beste voor hebben met de aarde maar wel het beste voor zichzelf willen door een meester te dienen. Door het overheersen van de gewone mensen behagen ze hogere individuen ten bate van zelfverrijking. Verbeeldt door een reptiel zoals een schorpioen of een kreeft, varaan en leguaan kan ook. Het gaat om de combinatie van een reptiel en iets van een marker die de overheersing aangeeft bv een leguaan met een gouden ketting om de hals als huisdier van een drugsbaron. Logisch dat je de slang op veel plaatsen tegenkomt zoals in veel logo’s van bendes, slangenmuur bij kastelen, tatoeage bij prins Bernhard, popmuzikanten maar ook bekende merken zoals pennenfabrikant Mont Blanc met de vulpen Serpent Rouge van $1,2 miljoen of de Coral Fountain pen van $ 1825. Ik vraag me af wat je erbij krijgt en wat voor bestanddelen de inkt bevat. Er is overigens veel bijzonders verkrijgbaar met het thema slangenbloed. Schoenen, tassen, kleding, LP’s, memberships, juwelen.
Een impressie ivm copyright.
https://watchesbysjx.com/2016/04/montblanc-revives-historical-snake-motif-for-110th-anniversary.htmlHet regenseizoen hield langer aan dan gebruikelijk en een groot deel van het geplande track was niet begaanbaar. Zodoende moest ik mijn plan iets bijstellen. In de plaats van de trail van west naar oost te lopen is het plan nu om om het gebergte heen te rijden en vanaf de oostkant naar Alto Romero te lopen, daar enkele dagen te verblijven voor lokale bezichtigingen rondom de rivier en dan weer dezelfde route terug. Daarna zou ik vanuit Boquete de trail oostwaarts oppikken, maar dan voor een eendaagse trekking. Dit is ook het trail dat Kris en Lisanne gelopen hebben.
Dinsdag 1 november 2022
De nacht haast niet geslapen. Om 2100 uur naar bed en onrustig tot 0100 uur slaap/waak. Daarna volledig wakker en om 0315 uur opgestaan. Steeds met een nerveus gevoel wat steeds erger werd.
Om 0400 uur rijdt de taxibus voor en met gidsen Plinio Montenegro en Laureano Bejerano begint de 2.5 uur durende reis naar Nortena. Mijn eerste indruk van Lauriano is niet erg goed maar ik geef hem het voordeel. Hij slaapt de hele weg en spreek geen Engels. Het is een grote man en heeft een niet flauwe uitstraling. Hij is de gids die een koffieplantage heeft hoog in de bergen en kent het bergdorp Alto Romero en zijn inwoners goed. Plinio wilde om veiligheidsredenen een tweede gids mee en Laureano is goed met de lokale bewoners maar nu ik hem zie begrijp ik ook dat hij een natuurlijk overwicht heeft door zijn verschijning. Een veilige gedachte zo dacht ik. Maar mijn onrust werd er niet beter op, eerder slechter.
Plinio is grieperig en ligt een deel van de busrit te slapen. Bij het lopen is er niets aan te merken en hij is een vakkundige gids die tekst en uitleg geeft over planten, dieren en mensen. Ook over zijn familie, werk en prive omgeving is hij open.
Het is 1 november, Allerheiligen en in deze periode is de sluier naar de zielenwereld op zijn dunst; vandaar ook Halloween. Maar ook aan de beschermende kant bedenk ik me, is de aanraking gemakkelijker in deze periode.
We beginnen te lopen om 0650 u en alles lijkt oke op mijn zorgelijke gevoel na dan. Het weer is redelijk goed, de planning is op schema, de omgeving is mooi en de locals zijn nieuwsgierig naar de blanke man en de kinderen proberen mijn aandacht te trekken op een leuke manier. Laureano heeft er goed de pas in. Hij is 52 maar zeer vitaal. Na de eerste stop (0930 uur) knijpt hij in nog geen seconde een blikje Balboa bier leeg in in keel, stampt het blikje in de grond en verder. Even verder maakte hij zijn gele plastic rugzak gemaakt van een stevig (rijst)zak, open en er viel een gebruikt wit touw uit. Ik dacht bij mezelf wat moet jaar nu mee op deze trip want het best wel zwaar, stevig, stug, niet lang genoeg voor bv abseilen in reddingssituaties of zo, ik schat zo’n drie meter, maar wat dan wel? Je kunt het wel gebruiken om iets/iemand mee vast te binden. Zijn machete van +/- 75 cm en een Zwitsers zakmes maakte me er niet geruster op. Ik moet wennen aan deze man die ook veel vrijwilligerswerk verzet heeft om het Pianstrail toegankelijker te maken voor trekkers zoals een cabine voor overnachtingen en beschutting plaatsen en kabelbruggen aanleggen.
De rust kwam echter niet en werd flink tegen me gebruikt. Ik schopt mijn rechter grote teen blauw, mijn schoenen hadden geen grip op de glibberige rotsen, mijn beide heupen gingen zeer doen, de rugzak vond ik een te zware last ondanks dat ik mijn camera thuis gelaten had, rugpijn, zweten, hoofdpijn kwam opzetten, zoveel drinken als ik kon maar toch geen plasdrang hebben. Alsof dit nog niet genoeg signalen waren kreeg ik last van een versnelde hartslag. Dit had ik nog nooit eerder gevoeld en ik dacht dat het aan de de onbekendheid van de omstandigheden te wijten was. Het tijdverschil van de reis, 0430 uur opstaan, slecht geslapen, hoge luchtvochtigheid van de jungle, overmoedig gelopen en zo kon ik nog wel meer verzinnen. Wat echter steeds door mijn hoofd bleef spelen was dat dergelijke signalen mij nog nooit hadden bereikt, op geen enkele andere trip. Het ene na het andere signaal diende zich nu aan en ik negeerde alles, zelfs de versnelde hartslag. Op een zeker moment keek ik wat indringender naar Laureano en probeerde te relativeren wat ik werkelijk zag: een grote en sterke man, nors en soms toch vriendelijk, drankzucht, grote machette, touw waarvoor geen directe bestemming was, hij was houder van een koffieplantage nabij Alto Romero, had overwicht en had er lokale mensen aan het werk. Plinio stond duidelijk onder flinke druk van Laureano en ik vermoed dan ook dat Plinio niet zonder Laureano het gebied in mag. Wellicht om te veel te ventileren. En dan nog het gegeven dat de Ngöblé-Buglé blanke mannen liever niet zien in hun gebied. Ze zijn boos omdat de blanke man nog altijd geen tipgeld heeft betaald ondanks de beloftes als er tips binnenkwamen omtrent Kris en Lisanne. Zij waren de vinders van de rugzak en verschillende botfragmenten. Ze zijn argwanend dat de blanke man mogelijk geoloog is en op zoek is naar delfstoffen en met name goud. Daarnaast zijn ze een niet altijd even vriendelijke gemeenschap en gids Plinio heeft het er niet op. Hij spreekt ze dan ook maar een keer aan tijdens de tocht om naar het juiste pad te informeren. Dit ging niet gemoedelijk.
Na een lange tocht over grote keien en langs waterstromen waren we aan het begin van de klim aangekomen. Mijn versnelde hartslag werd steeds erger en ondanks rusten ging deze niet omlaag, ook niet na iets afdalen. Dit was een ernstig teken aan de wand en ik werd er nog ongeruster van. Nog langer negeren ging niet meer en druiste zelfs tegen alle gevoel in en dus besloot ik om de trekking te staken. Ik had eerdere ervaringen waarbij medereizigers soortgelijke ervaring hadden en door hulpdiensten gered dienden te worden. Die waren hier echter niet en dat maakte het nog spannender. Vooraf had ik voor mezelf afgesproken dat ik niet al teveel risico’s gaan nemen en zou reizen zolang ik het risico aanvaardbaar en overzichtelijk vond. Mede omdat ik alleen reis op onbekend terrein. Hoe langer ik er aan dacht dat ik de komende nachten met Laureano in een finca zou moeten slapen hoe ongeruster mijn gevoel werd; ik zou geen oog dichtdoen omdat ik hem niet vertrouw. Nee, dit ging het niet meer worden en teruggaan was het enige alternatief.
We lopen een loodzware weg terug en moeten vaak kortstondig stoppen voor mij om te rusten maar de gidsen tonen geen emotie of een oh-wat-jammer-gevoel. Ze proberen me ook niet te pushen o.i.d. Ik heb de lange reis het gevoel alsof we minimaal twee keer zo lang over de terugreis doen dan de heenreis. Ik herken veel punten niet meer en vraag Plinio meerdere keren of we toch wel hetzelfde track terug lopen want ik twijfel sterk. Hij stelt me gerust en uiteindelijk komen we bij een dorpje met een hangbrug wat ik weer herken van de heenweg. De Garmin Messenger liet later zien dat we precies hetzelfde teruggelopen waren als de heenweg. Het was me duidelijk dat de jungle je in no-time de realiteit anders doet ervaren wanneer je het van de andere kant bekijkt. Gewoon ongelooflijk hoe anders de terugweg was die we vijf uur tevoren hadden gelopen ondanks dat ik foto’s had gemaakt. Verdwalen is aan de orde en voor een vreemdeling haast onvermijdbaar zonder hulpmiddelen.
We komen op het beginpunt aan en mogen bij de ‘winkel’ wachten op onze taxi. Plinio loopt een heuveltje op om bereik te hebben met zijn telefoon om de taxivan te bellen en vanaf nu is het wachten. De heenweg met de van duurde twee uur, nu is er een uur vertraging ivm de wegwerkzaamheden, regen en de drukte op de weg. Na nog eens een uur verlenging is de van er en gaan we richting Boquete. Het is onderweg erg donker en slecht met het weer. Ik ben gelukkig met de keuze en dat ik nu in de van zit ipv om tijdens halloween aan het lopen en klimmen naar een donkere Finca om de nacht met een (voor mij) onbetrouwbare persoon te delen.
Een dag later voel ik me beter maar ik heb nog wel een vervelende knoop in mijn buik. Ik moet weten of de versnelde hartslag eenmalig was of dat ik actie moet ondernemen. Er zit maar een mogelijkheid op en dat is lopen en zo tegelijkertijd de omgeving van Boquete verkennen. Ik besluit een stuk bergopwaarts te gaan lopen om te zien of ik wederom zo ongemakkelijk presteer. Aan het begin van het dorp, aan het begin van de kom, hoogste punt en grens tussen Alto Boquete en Boquete in heb ik een groot monument van de Lions zien staan. Er bevindt zich tevens een mooi toeristisch uitkijkpunt nabij dus een mooi doel voor een wandeling. Ik ben in een vlot tempo naar boven gelopen en dat ging oke. Morgen durf ik met vertrouwen de El Pianista op. Ik ben via een begraafplaats heen gelopen en dit werd bij de entree ook versierd met een zuil van de Lions waar de plaatselijke overleden Lionsleden op staan. Een mooi blik op Allerzielen – 2 november. Aan de toegangsweg net voor de bebouwde kom vielen drie mooie bloemdecoraties op in de vorm van een putring op zijn kant waar de bloemen uit stromen. Drie bloemenfonteinen die uit een hoorn des overvloed stromen. Toen ik een foto nam zag ik dat dit net voor het monument van de Lions was. Meteen er achter was een nog een monument maar van de Rotary. Lions-twee leeuwenkoppen als logo en Rotary een zaagblad ofwel wagenwiel, rader, tandwiel. Dit zaagblad heb ik hier al meer gezien. Vanaf het toeristische uitkijkpunt ben ik door de hoge woonwijk teruggelopen. Hier is een spa-resort gevestigd en hebben als welkomstbeeld in de tuin een landarbeider in het rood, wit, zwart. Dit hoort duidelijk bij elkaar; Lions, Rotary, resort en de bloem- beeldwerken van arbeiders.
In de middag zit ik in het boek te lezen tijdens de lunch en mijn oog viel op de foto van de kei met de bloemen en papiertjes. Ik bedacht me opeens dat een dag eerder Laureano aan het begin van de trekking een lachende opmerking maakte naar Plinio en wees vervolgens naar een papiertje op de grond in het blauw-wit. Ik sloeg er geen acht op want we waren nog maar net aan het lopen maar het was blauw-wit. Of het ook autoverhuurbedrijf Thrifty was in David zoals op de foto in het boek weet ik dus niet maar het zette me wel aan het denken. Het is wel toevallig dat het zo voorbij komt. Uit het boek blijkt ook dat Laureano meer van de zaak weet en al lang met Plinio samenwerkt.
Ik loop parallel aan de hoofdstraat en passeer een Evangelische kerk op nummer 32 met een grote ruwe kei voor de deur, precies in lijn met een opvallend, groot, wit kruis op een berg wat vanuit het hele dorp te zien is. Even verder op loop ik een braakliggend veldje voorbij en in mijn ooghoek zie ik een opvallend bord staan met logo in de onopvallende vorm van een bokkehoorn en/of ronde slang. Voor mij te opvallend om niet op te merken. Het is van ThePanamainvestors_com. Als ik verder loop zie ik een andere kerk die ik wil fotograferen met een grote, ruwe kei op de voorgrond en daarbij valt een groot wit nummer 320 op wat het nummer is van de lantaarnpaal. Hmm. Even terug en wat blijkt? Het perceel wordt begrensd door lantaarnpaalnummers 320, 321 en 322. Op de site is het duidelijk dat het logo een verwijzing is naar de slang en/of bokkenhoorn. Ook CÂsa (Casa met een ^) Solutions staat op de site.
Natuurlijk zoek ik dan ook nummer 322 op en deze staat een stukje terug voor de deur van een bedrijf in outdoorentertainment. Later wanneer ik thuis verder zoek op dit adres blijkt dat het van Tree-Trek zou kunnen zijn. Een naam die vaker als betrokkene genoemd wordt in de zaak van Kris en Lisanne. De rode plastic zakjes die op een van de foto’s van de camera van Kris en Lisanne staan is al eens in relatie gebracht met de bruidskamer van de Tree-Trek accommodatie. Deze opvallend plastic rode verschijning is ook (symbolisch) in beeld gebracht bij Last Blood. Een door watergeweld verloren leven. Veroorzaakt door overmatige regenval met onweer en waardoor zodoende een beek aanzwelt tot een onstuimige rivier. Een treffende gelijkenis met het verhaal van Kris en Lisanne. Verder duidt het in de film Keep Breathing bloedgeld aan. Ze worden ook als als verpakking gebruik bij bv de apotheek en supermarkt.
Opmerkelijk: Vandaag in het NOS nieuws: Getuige zaak Peter de Vries moest meewerken aan ontvoering twee kinderen. Komt het toch nog uit dat Peter in de actie van Tanja mogelijk wroeging kreeg en wilde gaan praten.
Drie Bloemenfonteinen als een hoorn des overvloed Duidelijke aanwezigheid van Lions en Rotary
De arbeider
Opmerkelijk: Wanneer ik ’s avonds op de terugweg ben en via de parallelweg naar het hotel loop, nadert van achteren een grijze suv met donkere beschildering en met in kenteken 322 opgenomen. Deze slaat af in de straat van de lantaarnpalen 320-322 en kerknummer 32. Hmmm.
’s avonds heb ik via de app contact met SD en ik heb hem op de hoogte gebracht dat ik het Pianistatrail gelopen had. Kort voor mijn vertrek heb ik hem op de hoogte gebracht van mijn trekking in Bouqete en in het kort een verslag van Kris en Lisanne gegeven. Hij gaf me de volgende aanwijzingen om te volgen op het Pianistatrail:
Kuil en water / Overhangende tak boven stromend water / Soort lint of zoiets / Vrouw met grote kleuren / soort huis, tankstation / Iets gezien wat ze niet mochten zien / Iemand loopt rond met kleren / Laatst bekende punt, vandaar volg een smal opgaand wegje tot splitsing, dan rechts aanhouden tot vlakte met activiteiten / Nonchalant, vrouw met kleuren weet meer / Let daar op meisjesschoen / Water
Donderdag 07,00 uur en tijd om het Pianistatrail te gaan verkennen. Samen met Plinio en Michelle, een bioloog met specialisatie in kikkers en slangen, rijden we naar de Pianistatrail. Om tijd te sparen rijden we de aanlooproute met de rode 4×4 van Plinio tot aan het begin van de klim. We lopen door de Jungle op een redelijk goed beloopbaar track en af en toe kruisen we een klein stroompje. Na een kleine anderhalf uur komen we bij de Mirador en van hieruit zou je beide oceanen moeten kunnen zien. Helaas was het niet helder genoeg en het wolkendek liet het niet toe om echte vergezichten te zien. Wel is Mount Baru te zien en het valt op dat deze vulkaan erg dichtbij lijkt. Een korte tijd later komen we aan bij het gedenkteken van Kris en Lisanne. Plinio heeft hier ook zijn eigen plaquette in een boom geschroefd en houdt dit ook bij. Een kunststof plaatje met foto en tekst, witte kunststof bloemen erachter gestoken. Hij is er trots op en verteld over de tocht die hij maakte met Martijn tot aan de riviercrossing van de laatste foto. We dalen na de continental devide af naar de eerstvolgende Creek. Van 1880 m naar 1610 m. Gemakkelijk gedaan maar terug is anders. Door de modder, smalle en met mos begroeide sleuven/breuken waar we doorheen lopen. Al eeuwen worden deze paden gebruikt door de indianen. Vooral wordt het gebruikt voor de verplaatsing van koeien. Wanneer het transport naar de markt vanuit Alto Romero gaat kost het zo’n $1000 tot 1500 per vrachtwagen met 15 koeien en wanneer de koe aangeboden wordt in voor transport in Boquete is het zo’n $ 600 voor transport. Een aanzienlijk verschil en de bewoners lopen voor dit grote verschil graag door de bergen om zo hun rund te verkopen voor consumptie. We komen een echtpaar tegen met twee jonge kinderen. Een kan lopen, plm 5 jaar, de andere is een kleine kleuter. Ze zijn onderweg van hun huis in de jungle naar Boquete om hier voor drie maanden te gaan werken in voornamelijk de huishouding en schoonmaakwerkzaamheden in Boquete. Dit levert ze extra geld op en ondertussen worden de achtergebleven runderen bij hun huis in de jungle door de buren verzorgd. De hele gemeenschap gaat zo in wisselbeurt extra bijverdienen naast de verkoop van runderen. We lopen door tot aan de eerste creek en nemen hier een korte pauze. Doorlopen naar de de eerst monkeybrug zou nog zo’n vijf uur lopen zijn en paste niet in de planning. De plaats komt me op een of andere manier bekend voor en ik maak enkele foto’s voor we de klim tussen de steile kloven omhoog weer beginnen. Van mijn eerdere mankementen had ik geen last meer en zelfs de vermoeidheid was totaal afwezig. We komen weer boven op de Mirador aan en na een kort moment van aandacht bij het gedenkteken van Kris en Lisanne op de top dalen we af en ik begin met Plinio nogmaals over het onwaarschijnlijke verhaal Kris en Lisanne. Hij weet er weinig meer over te vertellen dan dat hij meegezocht heeft en zo zijn twijfels heeft gekregen over de uitvoering van de zoekactie. Wat is er gebeurt volgens jou? Een slip en val in de diepte sluit ook hij uit. Er blijven twee opties over volgens hem: ze hebben iets gezien wat niet mocht en dat is streng verholpen. Dat soort mensen maalt er niet om om getuigen op te ruimen. Dit kan zijn drugskartel, moord oid. De aanwezigheid van een drugscircuit hier lijkt mij vrij onwaarschijnlijk ivm de onmogelijke logistiek. Een andere mogelijkheid is volgens hem ontvoering. Over het hoe, waarom, waar naartoe betreffende de ontvoering weet hij niets te zeggen. Ik vroeg hem eerder naar de mogelijkheid van orgaantrafficking maar dit was volledig onbekend terrein voor hem evenals de gedachte dat ze verkocht zouden zijn voor mensenhandel. Later gaf ik aan dat mijn theorie van ritueel gebruik wel eens een mogelijkheid kon zijn. Hij had geen idee waar ik het over had. Het was angstvallig stil en het onderwerp veranderde snel. Ik kwam er nogmaals op terug en liet hem vertellen maar ik kon hem wederom geen enkele denkrichting richting rituelen dirigeren. Ik gaf enkele voorbeelden (de 666 ft kloof afmeting, wat wist hij van van 666 betekenis?, het getal van de 33 botresten enz. maar Plinio gaf geen blijk van herkenning). Eerder had ik al oppervlakkig verteld over de slang/Culebra overeenkomsten met de gevonden spullen. Ook hier wilde hij niets meer over kwijt dan dat het door de Indians was gevonden. Ik vertelde ook van mijn intenties en het zien van symbolieken en patronen. Ik zie ze hier in Boquete overduidelijk en vertelde over de grote netwerken. De Lions aanwezigheid in Boquete en ook de Rotary, evenals veel symbolieken in het stadsbeeld. Geen enkele reactie maar ik kon zijn ogen niet zien omdat ik achter hem liep helaas. Boquete is een erg donkere omgeving met veel duister in de hogere regionen en ik wilde enkel licht brengen. Leonard Cohen zong al: There is a crack in everything en that’s how the light gets in. Daar werk ik aan. Ook nu. Plinio heeft de jonge dames gezien tijdens hun tocht naar boven blijkt nadat ik een directe vraag aan hem stel. Opeens kwam hij met een andere mogelijkheid nadat ik vroeg wat de beweegreden zou kunnen zijn dat juist Kris en Lisanne doorgelopen zouden zijn en niet teruggekeerd zouden zijn. Dit druist tegen alle logica in. Dit was zeer vreemd gezien de situatie ter plaatse. Niets maar dan ook niets zou mij ertoe bewegen om door te lopen wanneer het al richting zonsondergang gaat, je op onbekend terrein bent, de laatste telefoonontvangst is een uur teruglopen, slecht voorbereid, niemand weet van je plannen, geen prettige omgeving om verder te gaan, enz. In het slechtste geval zou je wachten tot iemand langskomt om te helpen maar je loopt niet verder door naar nog onbekender terrein en waarvan je zeker weet dat je verder van huis gaat. Het is namelijk om 1800 u donker en in de jungle is nog heel even de schemering merkbaar maar niet lang. Onvoorbereid ga je dit niet tegemoet. Ik vroeg ook naar het pad na het oversteken van de beek, de prikkeldraad afrastering, splitsing, open plaats aan het water met activiteiten maar Plinio wist steeds van niets! Opvallend was dat hoewel ik vaak met mijn iPhone foto’s maakte van de omgeving maar op dit moment mijn iPhone bewust op dictafoon zette met mijn telefoon in mijn broekzak. Ik stel vragen aan Plinio over de zaak en op zeker moment draait Plinio zich om en zegt: je telefoon valt bijna uit je broekzak. Dit kon hij haast niet gezien hebben omdat hij voor me liep en ook omdat is de hele tijd met de iPhone bezig ben voor foto’s. Opmerkelijk. Teruglopen is de enige optie om weer van dit track af te geraken, tenzij je denkt dat je een loop/rondje loopt. Dit was een optie van Plinio. Nu wordt het duidelijk. Dit zou zomaar kunnen en juist dan loop je door als je denkt dat het een wandelpad is en net als in Nederland vaak waar je over het algemeen terug uitkomt bij het beginpunt als je logisch nadenkt. Dan loop je door en wanneer je er dan nog van uitgaat dat de terugtocht ongeveer even lang en zelfs lichter is dan de heenweg (ivm afdalen ipv klimmen) dan is de keuze logisch om door te lopen. Dit was een eyeopener voor mij.
Gedachte: zou de mogelijkheid van het lopen van een loop (lus-rondje) door iemand vooraf kenbaar gemaakt zijn? Dit als misleiding om van het originele track dat heen en terug via dezelfde route afgelegd dient te worden. Het kan haast niet anders. Er zijn Drie tracks aan het beginpunt maar deze kruisen elkaar nergens en gaan totaal verschillend de bergen in naar andere eindpunten. Tussendoor kruisen of afslaan is er niet bij.
De loop-theorie brengt me op een andere gedachte. Plinio heeft me meerdere keren gewezen op vulkaan Mount Baru (=nieuw leven, krokodillen, onder controle komen van iemand anders), de zandverschuiving van vijf km en een bos van electra- en zendmasten op de top. Het vulkaan is een overduidelijke aanwezigheid in het landschap en de top is vroeg op dag te zien waarna er zich een wolkenformatie rondom de top vormt en deze van het zicht ontneemt. De steile en hoge helling van de vulkaanberg staat net buiten de ronding van Boquete (=kom). Een cirkel en een obelisk.
Vrijdagochtend roept de Pianistatrail weer. Na een nacht de trekking van het de Pianistatrail overdenken is er geen ontkomen meer aan; ik moet terug. En dan met name het punt waar we de lunchpauze genomen hebben moet ik nogmaals zien. Plinio heeft geen tijd meer om mee te lopen en na enkele telefoontjes, chatbox en mails naar lokale outdoor-event organisaties kom ik de slotsom dat het op deze korte termijn niet mogelijk is om een gids te arrangeren. Het is ook nog een nationale feestdag en ik besluit nog om in het centrum zelf bij boekingsbureau’s te informeren. Morgen vertrek ik uit Boquete dus het moet vandaag. Dit lukt echt niet meer en ik baal enorm. Inmiddels loopt het tegen 12,00 uur en het weer wordt steeds slechter. De neerslag houdt niet op en de wolken komen steeds meer omlaag. Dit is geen goed vooruitzicht voor een tracking op de El Pianista. Ik besluit me met de taxi bij restaurant El Pianista af te laten zetten om een deel van route te lopen. Het dorp door en dan voordat de klim begint af te buigen en het voetpad terug naar de bewoonde wereld te nemen. Tenminste dat is het plan … Laat op de dag, slecht weer, alleen de bergen in, niemand verteld wat mijn plan was, de ongerustheid van enkele dagen terug was ik nog niet vergeten; alles druist tegen het maken van nieuwe plannen in voor een trekking vandaag. Bij de eerste trekking waren we met een 4×4 auto het eerste deel van de Pianistatrail gereden en vandaar dat ik het aanlooptraject nu te voet wilde zien en vervolgens op lage hoogte te blijven en terug te lopen richting Piedro de Lino. Hier hadden de Nederlandse honden van het onderzoeksteam ook iets opgepikt. Niet zo hoog, niet zo ver en dus een relatief veilige en mooie laatste daginvulling.
De aanlooproute gaat me verbazend gemakkelijk af en in weinig tijd ben ik op het punt waar de afslag naar Piedro de Lino zou moet en zijn. De taxichaffeur kende Piedro de Lino wel maar het verbindende pad niet en nu ik er ben zie ik het ook niet. Waarschijnlijk gaat het op in het landschap wat met dit grauwe regenachtige weer haast geen kleur lijkt te hebben. Dan nog maar een stukje doorlopen. Tot aan waar de klim begint. Wanneer ik aan de begin van het stijgende deel sta dan bedenk ik kort of ik alleen verder zal gaan. Plinio zei gisteren nog dat hij onder geen beding alleen de jungle in zou gaan ondanks zijn ervaring, of juist dankzij zijn ervaring? Vandaar ook dat gids en biologe Michelle mee moest voor als er iets mis mocht gaan, dan blijf je tenminste niet alleen achter als een persoon hulp gaat halen. Pffff.
Ik bekijk de tijden van de foto’s welke ik een dag tevoren gemaakt heb van het trail en probeer een inschatting te maken van de tijden van naar boven lopen, afdalen, kort onderzoek, terug naar boven klimmen, afdalen en terug de aanlooproute teruglopen naar de bewoonde wereld. Inmiddels is het rond 13,00 uur en ik stel dat ik uiterlijk om 17,00 uur de jungle uit wil zijn. Dit is een vergelijkbare tijdsdruk die Kris en Lisanne wellicht ook gehad hebben. Dan heb ik een uur speling voor het donker wordt en dan wil je niet met slecht weer op de berghelling verblijven. Het zit er net in als niets tegenzit zoals nog meer neerslag, verstuiking, uitglijden, slangenbeet, de wilde honden me niet goed gezind zijn, onverwachte tegen-liggers.
Inmiddels begon het harder te regenen voordat ik aan het klimmende gedeelte begon. Dan loop ik tot aan het gedenkteken, plm 1.20 uur gisteren tenminste maar nu had ik al een lichte klim in de aanlooproute gehad. Echt niet verder en dan zou ik wel zien. Alleen en met enige haast ivm einde daglicht om 1800 uur en wie weet in de jungle wel iets eerder met dit donkere weer. De wolken kun je haast aanraken zo laag. Ik begin goed fout want bij de aanvang van de klim kies ik het track wat ik juist niet moet hebben De blaffende honden maken me dit even later erg duidelijk. Deze agressieve honden hebben we gisteren van de andere kant gezien en enkele keien houd ik in de aanslag om ze weg te jagen, net Plinio. Een stok/baton en een steen heb ik vanaf nu in mijn hand tot ik terugben. Zo zie je hoe gemakkelijk de omgeving anders op je kan overkomen als je uitsluitend naar je schoenen kijkt en je aandacht uitgaat naar waar en hoe je je voet zult neerzetten. Iedere pas weer als een soort mantra. Stilstaan om de omgeving in je op te nemen, ook achterwaarts kijken is van levensbelang en wordt vaak door mij ook vergeten. Bijvoorbeeld bij aanvang van de klim kijk je naar je voeten en track maar met enige regelmaat ook naar boven, dit onthou je al nauwelijks. Maar wanneer je achterom kijkt is er een totaal ander landschap aan de orde. Je kijkt opeens naar beneden, naar het dal en niet naar de top! Alleen dat al is een beeld wat je niet kent op dat moment, laat staan dat je het je later zult herinneren. Ook al maak je foto’s, deze zullen niet zomaar van de reeds gelopen track zijn maar des te meer van wat je gaat doen. Een totaal ander gezicht dus.
Het gaat voorspoedig ondanks de regen. Mijn schoenen hebben een betere grip op de keien en gladde leem dan gisteren en het kost niet al te veel moeite om boven te komen. Wel bedenk ik onderweg meerdere malen waar ik aan begonnen ben. Drie tegenliggers ben ik tegengekomen, een jong stel bij de aanvang die terugkwamen en ongeveer 20 min onder de top een jong stel die de top niet gezien hebben omdat ze het ‘nog te ver vonden’ maar inmiddels was de regen dusdanig dat het echt niet leuk meer was voor een wandeling. Ze kwamen speciaal voor de kloven en wanden van leem en mos zeiden ze. Het leek of zij het niet meer naar de zin had. Te toeristisch ingeschat misschien. Op de Caldera is het uitzicht belabberd met alle lage wolken en regen. Na kort stilgestaan te hebben bij het monument van Kris en Lisanne kwam de afdaling aan de Pacific zijde. De erge regen veranderde de leem in glibberige modder met hier en daar en kei. Tussen de smalle kloven krijg je toch wel een onzeker gevoel. Je hebt geen idee van wat er boven je is, je voeten hebben geen houvast en ik ben onzeker of ik wel goed handel. Ik kijk vaak achterom en nog vaker op de klok en iPhone hoogtemeter. De planning was: 1300 u lopen, 1330 u klim, 1500 u Mirador, 1530 Quebrada, max 15 min reservetijd daar, 1630 u uiterlijk terug op de Mirador, 1700 u aanvang vlakkere terugloop. 1730 u terug bij restaurant El Pianista. Een krappe planning maar het moest kunnen als er niets tegen zat. En daar zat het hem. Dit was gebaseerd op de ervaring van gisteren met de zekerheid van drie klimmers, prachtig mooi weer met vergezichten en veel lokale kennis. Nu was ik alleen en door de tijddruk – ivm einde daglicht en regen – was er niet het hele track een behaaglijk gevoel bij me. Het goede doel loste niet alle zorgen op;-). Dan komen de gedachte van wat er fout kan gaan, hoe ik dan zal handelen, wat ik allemaal in de rugzak heb. Ik heb deze trekking immers niet helemaal zo gepland en heb het minimum aan uitrusting bij me. Het verantwoordelijkheidsgevoel begint op te spelen want bij een misser breng ik immers ook anderen in een lastige situatie. Slangen, predators, native Indians met minder goede bedoelingen enz. komen door mijn gedachten. Erger zijn de eigen missers zoals uitglijden en blessure oplopen, verkramping zoals een paar dagen geleden, slangenbeet, verdraaiing, hartkloppingen (waar ik vreemd genoeg geen last van had. Dat wist ik al wel anders zou ik niet gegaan zijn) maar ook dat vanaf mijn derde dag de sterke dagen aanbreken. Altijd. Vanaf dan ben ik in het juiste ritme en gaat het zoals het hoort. Dit heeft al vaak zo uitgepakt met hoogte, koude, klimmen, lopen warmte enz.
De afdaling naar de Quebrada (betekenis is steil bergbeekje) duurt lang voor mijn gevoel en de nerveusiteit neemt met de pas toe. De glibberige modder in de kloven is niet goed voor het moraal en de twijfel neemt meer en meer toe. De regen laat steeds meer van zich horen en de intensiteit van het daglicht wordt ook minder. Of verbeeld ik me dit maar? Het zal wel een donkere regenwolk zijn die zometeen minder heftig wordt hou ik me voor. Terwijl ik omkijk en de hoge stijle wanden van leem boven me bekijk bedenk ik dat als deze zouden wegglijden door de regen, ik levend begraven wordt en ik nooit teruggevonden zal worden. Geen signaal dat nog werkt en ieder geluid verstomd. Dan hoor ik de Quebrada en twijfel nog steeds want het is nog behoorlijk afdalen en iedere pas omlaag moet ik ook weer langsaam terug omhoog klimmen. Zo ver en nu niet doorgaan … of dit is niet meer verantwoord en alle omstandigheden werken echt tegen dus omdraaien en hopen dat ik de terugweg nog op tijd kan afleggen voor einde daglicht. Hmmm. Ik loop door en niet veel later maar wel veel hoogtemeters verloren kom ik de Quebrada tegen. Net zo sereen als gisteren en toch heb ik er nu een andere kijk op. Ik probeer me dingen in te beelden en zoek naar mogelijke locaties van valkuilen en struikelpunten waar het fout zou kunnen zijn gegaan in de rivier maar alle opties die ik bedenk lijken niet reëel. Inmiddels kruis ik de beek en de intensiteit van de regen neemt toe. De wolken worden nagenoeg zwart. Ook is er inmiddels een onweer opgestoken en de bliksem en het dondergeluid maken het er niet leuker op. Ik loop snel door en ga de hints van SD achterna. Ik stel om tot aan de eerste bocht naar links door te lopen, niet verder. In eerste instantie zie ik niets maar wanneer ik me bij de eerste bocht naar links omdraai om terug te gaan zie ik een klein stukje terug een prikkeldraad afrastering midden in de jungle wat tot aan het pad loopt en daar eindigt, dus niet om een weide af te rasteren; is dit als een soort lint? Dan moet er ook een pad naar rechts zijn (op de heenweg zou het rechtsaf zijn) volgens SD. Na goed kijken is er inderdaad een flauw spoor door de jungle richting de beek maar ik zie verder geen bewoning oid. De prikkeldraad geeft aan dat er wel iets aanwezig moet zijn wat geciviliseerd is. Ik zet de risico’s op een rij en besluit niet verder van het toch al glibberige pad af te gaan in deze onheilspellende en voor nu verlaten wildernis. Aan de properties wordt erg veel waarde gehecht en de Indians kunnen erg agressief zijn richting blanken – aldus Plinio. De onweersbui is op zijn heftigst nu en ik wil nog snel enkele foto’s meer maken van de prikkeldraden maar mijn iPhone weigert te reageren op elke aanraking. De knop aan de zijkant reageert nog wel maar verder niets. Door de regen en mijn natte koude vingers misschien? Ik probeer na afdrogen met mijn neus de iPhone te activeren maar ook dat werkt niet. Niets. Balen want hier stond ook het track in de navigatie / GPS op. Wat een geklooi. De donder blijft maar komen. Het is nog donkerder geworden en de bliksem en donder jagen me weg. Ik moet hier heel snel weg. Ik kruis de beek weer en het lijkt alsof de hele omgeving inclusief de rotsen van de beek en de jungle lijken te leven. De hele omgeving knispert in het donker en de harde donder geeft aan dat het menens is. Je kent het ook wel van het Sint Elmo’s Fire. Wegwezen dus. Zo snel als de onweer kwam was het ook verdwenen nadat ik de beek overgestoken was. Wel nog lichte regen maar verder niets heftigs meer. Alleen de zijknop werkte op het moment bij de beek (15,09 uur). De weigering was rond 15,14 uur.
De klim naar boven tussen de kloven is erg glibberig en kost veel moeite. Met name de smalle stukken tussen de leemwanden dwingen me tot extra haasten want hier wil ik zo nel mogelijk tussenuit zijn. Smal, hoog en nat; de gedachte dat de wanden door de hevige regen het niet meer houden en me zonder waarschuwing zomaar kunnen begraven geeft een boost. Het stokje en de steen heb ik nog steeds als verzekering en geruststelling in mijn handen en de baton helpt me met evenwicht te bewaren door het als steun in de wand te prikken. Het is een opluchting als ik bovenop bij het gedenkteken van Kris en Lisanne uit de jungle kom en weer daglicht zie, ook al waait en regent het nog steeds behoorlijk. Mijn iPhone werkt ondanks de regen weer normaal gelukkig. Mount Baru is relatief dichtbij en moet dus ook onder invloed geweest zijn van het onweer … Snel verder en terug naar het hotel.
’s Avonds maak van ik van de gemaakte foto’s van mijn iPhone een backup en ik zie dat tussen de top (14,44 uur) en de beek na iets minder dan 9 minuten lopen (voor de beek dus) mijn toestel terwijl deze in mijn broekzak zit en niet gebruiken toch drie filmopnames gemaakt heeft. Twee ervan om 14,53 uur ofwel 2,53 p.m., (voor mij 2 2 3). Maar alle drie nagenoeg zwart met een zweem en wat geluid op de achtergrond. Vreemd want ik had al even geen foto’s gemaakt. Om 03,00 uur wordt ik helder wakker en bedenk me dat de laatste foto van Kris en Lisanne voordat ze de jungle in gingen gemaakt is waarna foto 509 vermist is. Tegelijk vermist, foto 509 en Kris en Lisanne en waarna alle foto’s (nagenoeg) zwart zijn. Bij mij zijn op exact dezelfde lokatie ook zwarte opnames genomen onder erg opmerkelijke omstandigheden! Hmmm. Zou er iets onbekends of ondefinieërbaars tussen de top en de beek? Misschien een connectie met Mount Baru met zijn antennewoud. Zeker is voor mij dat er meer is dan wat is.
Hoe symbolisch is het dat met het verdwijnen van foto 509 ook Kris en Lisanne verdwenen zijn? Volledig weg en zonder sporen achter te laten. Later wordt pas (voor mij) overduidelijk dat er derden mee gemoeid zijn. Wat rest zijn donkere, nagenoeg zwarte opnamen waarvan niet zeker is wie ze genomen heeft, waar en waarom.
80 foto’s in de donker genomen als een kruimelspoor oid maar geen een van de eigen gezichten? Deze foto’s zouden nooit door Kris & Lisanne zelf genomen zijn tenzij onder dwang. Er zou anders minstens ergens een hint van henzelf op staan zoals een verwonding, omgeving, track, finca, vergezicht, of wellicht gelukkige momenten zoals de rest van de fotostrip. Niets van dit alles dus rest er voor mij de nuchtere gedachte dat ook op basis van dit gegeven er derde(n) in het spel gemoeid zijn.
In het begin kwam naar voren dat er een tijdgat geslagen is in de planning van Kris en Lisanne, nu de toevoeging dat er derden in het spel zijn; dit geeft voor mij een logische gevolgtrekking dat er een plan aan de verdwijning ten grondslag moet liggen. Het is zaak om de blauwdruk van het plan te reconstrueren. Om een leidraad te hebben beginnen we met de 7 W’s zover als mogelijk in te vullen maar wel met een ruime kijk en zeker ook met de connecties tussen de W’s.
Waar?
Panama. Pan Ama -> liefde voor Pan. Een afgod aan wie vaak offers gebracht worden. Hij verleidt moeders van kinderen en houdt een spiegel voor als afleiding.
Voorafgaand aan de trekking heb ik de omgeving van Boquete verkend waarvan een aantal opvallendheden al genoemd zijn. Boquete is een stad waarvan het lager gelegen gedeelte tussen heuvels ligt zoadat het lijkt alsof het zich in kom bevindt – Boquete. Er is een verbindingsweg naar het hogere gedeelte Alto Boquete waaraan zich hotels, restaurants, carwash, benzinepomp en woonhuizen bevinden. Op zich niets bijzonders maar de combinatie en samenkomst van merktekens vallen daarbij wel op. Nu zie je dit in veel steden maar in Boquete is extra attentiewaarde. In Alto Boquete staat een hoge vuurtoren. Een vuurtoren midden op een heuvelrug en ver weg van de oceaan, 40 to 50 kilometer. Ook brandt er wel een licht maar geen gerichte lichtbundel met tijdsintervallen zoals normaal in een vuurtoren. De uitstraling is met geen mogelijkheid te gebruiken voor scheepsnavigatie. Waarom staat deze vuurtoren dan hier als hij niet voor de scheepvaart bedoeld is. Na een bezoek blijkt het verhaal te gaan dat er een gepensioneerde zeeman een monument voor de toeristen wilde plaatsen en omdat hij zeeman was moest er enige affiniteit met de zee zijn. Een vreemd verhaal en niet echt geloofwaardig. Waar komt het geld vandaan en wie bepaald dat deze grote, rood-wit-zwarte toren hier mag staan niet ver van Mount Baru? Het past totaal niet bij de landschapsinrichting en heeft ook geen functie ogenschijnlijk. Nu heb ik eerder iets geschreven over de Vrijmetselaarij en dat ze vrijwel overal invloed uitoefenen en ook overal hun stempel achterlaten. Hun leringen zijn van oorsprong uit de tijd van de Egyptische Farao’s. Vaak zie je afbeeldingen van de gulden maskers met een leeuwenbaard en een slang op hun ovale hoofd, soms ook met een een-oog ingetekend zoals de buste van Nertiti in het museum van Berlijn. Zonverering dus. De toren verbeeldt de fallus en samen met de cirkelvormige kom vormen ze een I en een O. Volmaakt Goddelijk, zonder grenzen en zonder tijd dus. Duidelijk een symbolische betekenis dus in de plaats van een vuurtorenfunctie. Misschien wel die van poortwachter.
De Vuurtoren blijkt ook een Egyptische kenmerk te hebben. De naam is El Faro. Heel toevallig dezelfde naam als het schip ss El Faro wat tijdens supermaan op 1 oktober 2015 tijdens Soekhot (loofhuttenfeest) vergaan is met 33 opvarenden in de storm Joaquin. De naam van een van de zuilen van de tempel van de Vrijmetselaars die 33 normale graden kennen. Dit zonder enig sos signaal, waarschuwingen van de naderende orkaan negeerde en toch uitvoer, de koers niet verlegde en nog motorstoring kreeg ook. Dit schip is in de Bermudadriehoek vergaan dat voor Panama ligt en in het oog van de storm Joaquin (naam van een van de zuilen van de tempel van de Vrijmetselaarij). Op de brug was met grote letters de naam Sea Star geschilderd; Sterre van de zee – > Stella Maris – > Maria, moeder van Jezus die 33 jaar werd. Dit was ook de eerste keer in de geschiedenis dat de RK paus Fransiscus in Amerika een speech gaf en deze ging over de aftrap naar een nieuwe wereldregering. Waar kennen we dat ook weer van de driehoek met het oog erin?
De vuurtoren El Faro is in de signaalkleuren rood-wit-zwart, de kleuren van de verdreven zon Saturnus, ook bekende kleuren die door de Nazi’s gevoerd werden en waarvan er velen naar Zuid-Amerika afreisden na de WWII. De vuurtoren staat voor de lichtbrenger ofwel Lucifer. Hij leerde ons vuur te maken voor voedselbereidingen en ijzeren hulpmiddelen te smeden voor de jacht en landbouw maar vooral ook wapens te smeden en te gebruiken in oorlogen. Ook het bereid vleeseten is ons door hem bijgebracht. Wederom een verwijzing naar het begin van het zonvereringtijdperk zoals in 3 2 2 beschreven.
New Haven is ook een plaats in Connecticut waar zich de thuishaven van Skull & Bones zich bevindt. Skull & Bones met als onderschrift 322.
Ook tegenover de de vuurtoren is een vesting van de Rotary International met de naam Amistad. Amistad is de naam van een slavenschip uit de eerste helft van 1800 met als thuishaven New Haven. Laat dat net ook een naam van een resort in de omgeving. De overzeese betrekkingen van de Vrijmetselaarij laten zich ook hier in de naamgeving terugkomen. En alsof dit nog niet genoeg symboliek is komen we aan dezelfde hoofdweg nog twee pizzarestaurants tegen. Deze hebben een bijsmaak gekregen door de pizzagate en enkele restaurants liggen onder een vergrootglas in verband met childtrafficking. Comet Pingpong is een bekende naam waarbij de zwart-witte pandabeer symbool staat voor het uitbuiten en verhandelen van jonge en erg jonge kinderen.
Daarnaast zijn er nog enkele namen die er uitspringen: Panama Heaven, Palmira, Bethania, Eden, Dorado, San Francisco, Los Anes Boas,
Voorafgaand aan de reis heb ik Boquete – Panama en de zaak Kris en Lisanne verkend op internet. Zowel in het buitenland en in Nederland is er veel over verschenen. Een persoon op youtube heeft er veel werk werk van gemaakt en sprong er echt uit. Ik zal zijn naam niet noemen in verband de verscherpte privacy-, meningsuitingen en AVM regels maar zal hem aanduiden als persoon H3. Ik heb een aantal van zijn Youtube postings bekeken en hij weet erg veel over de verdwijning te vertellen. Op het eerste gezicht bekruipt mij een ongemakkelijk gevoel wanneer ik zijn kanaal bekijk. Hij is ook de persoon die onder embargo de ‘originele’ foto’s van de Canon camera heeft mogen onderzoeken als Nederlandse expert, een vooraanstaande positie dus betreffende de zaak. Zowat alles wat gepubliceerd is aan tekst, artikelen en foto’s heeft hij in een blog gezet en dat moet ongelooflijk veel tijd gekost hebben. Wanneer je zijn Youtube kanaal verder bekijkt dan wordt mijn gevoel voor een groot deel bevestigd. Zijn woord- en naamgebruiken, kleuren, gekozen locaties en vooral de symboliek geven aan dat hij meer kennis heeft van occulte zaken. Een symboliek sprong er meteen uit voor mij en dat is de de verwijzing naar de Serpent Rouge met een beeltenis van de opgerolde slang. Deze staat ook op een rotsformatie in Caldera – Panama, dat is juist ook een locatie die hij meermaals in verband brengt als fotolocatie van Kris en Lisanne. Uiteraard wilde ik de Caldera rotsformatie dan ook zelf bezoeken. De rotsformatie Piedras Pintadas bestaat uit brokken zwarte meteoriet waarvan een deel gespleten is en gelegen aan een riviertje. Volgens de oude verhalen hebben de Doraces-indianen de carvings aangebracht op dit altaar. Een grote schat met het gouden bloed wordt er onder bewaard en door een geest bewaakt tegen het kwaad. Een zwarte meteoriet van Venus? Zoals ook bij de Kaab? Een verwijzing naar loosh, black goo, Black Rock. Black Rock is overigens ook de naam van een nabij gelegen ranch. Rood
bloed, zwarte offertafel, (nagenoeg) witte aarde en dat omgeven door water en veel symbolieken; dat komt hier allemaal bij elkaar!
Gespleten zwarte meteoriet Piedras Pintadas Gekrulde slang
Of zou er met zwart bloed gewoon ruwe olie bedoeld worden dat ook wel zwart goud genoemd wordt?
Vanaf hier gaan mijn gedachten nog verder over in een modus waarbij alles mogelijk zou kunnen zijn. Zaken die minder alledaagse zijn en met mogelijkheden die vaak ver weggestopt worden maar oh zo waar kunnen zijn. Vaak komen ze jaren later pas aan de oppervlakte of helemaal nooit en blijven ze voortleven in de twilightzone. Mijn opvatting is dat er bij alles een blauwdruk onder ligt. Of van de goede zijde van de medaille of van de andere, duistere zijde van de medaille. Zo bekeken vallen er meteen al heel wat stukjes in elkaar. Op een goede manier verdwijn je niet zomaar noodlottig onder de huidige bekende omstandigheden. En ook de vind-momenten van beenderen en spullen en tegenwerkingen van instanties roepen teveel vragen op.
Wie?
Uiteindelijk teruggevonden: 33 botresten, beide linker schoenen, van beiden een stukje huid en van beiden voldoende voor DNA onderzoek, half bekkenbot, scheenbeen en dijbeen inclusief beenmerg, beide telefoons, van beide kledingstukken (beha’s, broeken), camera, dollars, verzekeringspas.
Voldoende om van beide de identiteit vast te stellen, een twijfelachtige conclusie is te trekken dat ze beide overleden zijn maar er wordt helemaal niets kenbaar gemaakt door de doeners. Een perfecte actie om deze zaak te beëindigen zonder enige verdachte of veroordeling.
Opmerkelijk is wel dat de botten (2) van Kris in juni gevonden zijn en die van Lisanne (28) pas 29 augustus (niet in staat van ontbinding, wel met larven).
Wat?
De slachtoffers: Twee jonge meiden zijn schijnbaar zonder enige aanleiding uit het dagelijkse leven weggenomen zonder enig spoor na te laten wat tot de toedracht leidde. Vooraf hebben ze niemand op de hoogte gesteld waar en wat ze gingen doen en ze waren ook niet voorbereid om er ‘extreem’ op uit te gaan. Ze waren als echte toeristen op dat moment op weg voor een daginvulling om de tijd plezierig door te komen na enkele tegenvallers in hun eigen programma. Ergens op hun toeristische pad is er een kink in de plannen gekomen die geleid heeft tot hun verdwijning. Slechts een klein aantal mensen wist van hun verblijf en van hun plannen op de dag van verdwijning zelf wist zelfs niemand iets. Zo is het verhaal! Tenzij … er bewust op een bepaald plan aangestuurd is.
De doeners: mensen die niet acteren als gewone mensen. Zij zijn verenigd en streven een hoger doel na, lees: zij dienen een hogere Heer. Zij vervullen een rol die de tussenlaag vormt tussen de gewone werkende mensen, het Goyim. Met een minachting die wij -gelukkig- niet voelen worden we ingezet om hen te behagen in het nastreven van hogere doelen. Hiervoor dient geleverd te worden.
Waarom?
Twee jonge meiden uit Nederland kunnen als een rode lap op een stier uitwerking hebben op een bepaald deel van onze samenleving. Nederland staat in het buitenland niet al te best bekend wat betreft de ‘doorvoerhandel’ in het havengebied maar ook wat betreft trafficking niet. De Panama papers waren op het moment van de verdwijning actueel en de Nederlandse overheid zat er dicht op met onderzoeken en ook om er hondenteams speurwerk te laten verrichten. Alles uit de kast halen want de onderste steen moet boven of zoiets is de gedachte waarschijnlijk geweest. Alles om het onderzoek te frustreren zodat het dossier zo snel als mogelijk gesloten kan worden, vooral niet opgelost. Gesloten en geen cold-case. De helpende handen doen goed werk en de zaak is nog altijd onopgelost ondanks de berusting van velen in de uiteindelijke slotsom van een noodlottig ongeval. Waar hebben we dat meer gehoord? Zo geschetst geeft het een voorzet naar een organisatie die er meer over weet en als dat zo is dan is er een duidelijke reden dat de twee jonge meiden de uitverkorenen zijn en een bepaalde invulling gaan geven aan een doel wat de organisatie voor ogen heeft. De vraag waarom? is daarmee duidelijk: we hebben een of twee jonge en liefst onschuldige meiden nodig voor het obsessievelijk na te streven gezamenlijke doel: een meester dienen. Er is als het ware een opdracht uitgevaardigd en leveren is een plicht die je absoluut gaat nakomen. De doeners zijn aan het werk gegaan om te leveren. De helpende handen houden de zaak gesloten. Iedereen zwijgt, dood of levend maar je zwijgt. Aan jou de keuze. Met het dienen van een meester en hem tevreden stellen komen we in een duistere omgeving terecht. En toch zijn er veel meer aanhangers van deze cult dan je zou verwachten, tot in de hoogste regionen van onze samenleving toe. Niet vreemd dat er zoveel in de doofpot gehouden kan worden.
Wanneer?
30 maart 2014 – 1 april 2014 Volle maan op 30 maart, 1 april was de eerste dag van het joodse nieuwe jaar Rosh Chodesh Nisan – 3761 BC de schepping der wereld en de creatie van de Homo Sapiens Servus. Dit moet herdacht worden.
Door schijnbaar onvoorziene omstandigheden is voor kris en Lisanne een vrije week gecreëerd. Het laat zich aanzien dat dit moedwillig door derden gepland is. Hoe ver dit teruggaat in de tijd is interessant om te onderzoeken maar wellicht gaat dit verder terug dan het verblijf in Bocas Del Toro en zelfs terug naar Nederland. Er zijn dan vanzelfsprekend meerdere betrokkenen en we kunnen dan van een netwerk spreken.
Wijze?
Nog geen idee zolang er geen lichamen of lichaamsdelen met sporen teruggevonden worden of mensen gaan praten. Tot dusver blijven alle scenario’s open en kunnen we niet genoeg speculeren, onderzoeken en uitsluiten.
Waarmee?
Vooralsnog hetzelfde verhaal als bovenstaand.
Slotsom
Voor mij is het duidelijk geworden dat het niet om een ongeval ging. Verdwalen en helemaal niet meer teruggevonden worden ondanks alle inspanningen is ook uit te sluiten, bedolven onder een modderstroom is ook geen optie gezien het terugvinden van spullen en botfragmenten. Opgejaagd worden en in langdurige gevangenschap houden is nog een mogelijkheid maar zeer onwaarschijnlijk en welhaast uit te sluiten gezien de gevonden botfragmenten. Er moeten derden in het spel zijn en als die er zijn dan weten meer mensen wat de werkelijke toedracht is geweest.
Zo ook hier is zwijgen het grootste goed heb ik duidelijk gemerkt als je met iemand over de zaak begon. Ik kom louter het duister belichten. De genootschappen waarvan in Boquete veel uitingen aanwezig zijn hanteren een gouden regel: Je zwijgt, dood of levend maar je zwijgt. Aan jou de keuze. Onder het juk van deze boodschap zijn al vele levens beëindigd van mensen die wilden gaan praten. Ook in deze zaak. Dat maakt het een lastige zaak want je komt niet verder omdat de gesloten structuur er voor zorgt dat iedereen die er bij betrokken is afgedekt wordt door de helpende handen boven hem. Dit is de basis voor een goed functionerende organisatie waarbij iedereen doet wat hij moet doen, zonder vragen. Het brengt weliswaar verplichtingen met zich mee maar je komt ermee weg en daar kun je op vertrouwen. Als je maar dient! We zitten in Panama dicht op het vuur, Pan Ama – > houden van Pan. Dat het Pantheïsme hier wordt uitgeoefend is dan ook geen verrassing. Uit het godenrijk is Pan degene die verleidt, verblindt, misleidt en dat om alles weg te houden dat hij van jonge mensen geniet op elke misselijkmakende manier. De inlanders houden er nog altijd rituelen op na waarbij mensen geofferd worden aan hun meester. Wie weet hoe ver dit nog altijd in de ‘geciviliseerde’ wereld doorgedrongen is? Het is van alle tijden en van alle volkeren op alle continenten en wanneer het zich ver weg voordoet hebben we er nauwelijks oog voor maar wanneer het dichtbij komt sluiten we ons er volledig voor af. Dat is het grote zwijgen.
Laat Lisanne en Kris hun weg gevonden hebben.
Oproep:
Ik ben bij lange na niet alleen in deze zoektocht om meer helderheid in deze zaak te krijgen en wanneer iemand een soortgelijke gedachte support dan kom ik daar graag mee in contact.
Losse opmerkingen om nog te verwerken:
The day the science begins to study non-physical phenomenons, it will make more progress than it made in all the previous centuries of it’s existence – Nikola Tesla –
Volgens restauranteigenaar was het niet zeker dat Blue/Azul helemaal meegelopen was. ik denk eerder een clou ipv dat hij een metgezel was.
Ze zijn opgejaagd en vandaar de trekking voorwaarts doorzetten.
Podcast Lost in the jungle 1; Hoogte Boquete tot Continental Divide 666 meter. (1100->1800 m plm.).
Schoenen 19 juni, 21 juni en botten 23 juni gevonden – zonnewende
Er is geen/wel bloed op de kleren gevonden? Of afgeweekt met kalk of azijn.
In de tijd van het graven van het Panamakanaal werden de doden in vaten azijn geconserveerd en verkocht aan de handel. Zie film Basic.
Aarde – water – lucht – vuur rondom een vijfde element. Het is er allemaal.
Net als bij Osama Bin Laden: in het linker oog geschoten (Skull & Bones), aarde (in een grot geleefd/gevonden), water (zeemansgraf), lucht (as per helicopter naar zee gebracht), vuur (gecremeerd). Het vijfde element heeft zijn uitwerking na 9/11 gekregen – > angst en terreur.